มาปัดฝุ่น บล๊อกกันหน่อนดิ่

  อืม วันนี้นึกครึ่มไรไม่รุอยากจะมาปัดฝุ่นบล๊อกของตัวเองซะงั้นหลังจากที่ทิ้งมันไปนานตามเวลาเรียนที่หมดไป พอจบม.6ก็ลืมมันหมดทุกอย่างเลยอะ
    แต่ว่าพอดีไปเจออะไรน่าสนใจเข้าเป็นสิ่งที่ทำให้นึกถึงงงงง บล๊อกของตัวเองขึ้นมาก็คือไอ่เจ้าโฆษณาของ 12callอะ โดนใจสุดๆอยากแต่งบล๊อกเก่งแบบนั้นบ้างแต่จะทำได้มั๊ยน้า   ไม่ค่อยไว้ใจตัวเองเลยอิอิ
  อีกอย่างที่ทำให้เรานึกถึงบล็อกก็เพราะว่าเจ้าเฟสบุ๊คที่เราเล่นมันอยู่ทุ๊กๆๆๆๆๆทุกวันอะมันเริ่มที่จะน่าเบื่อแล้วอะ มีแต่คนที่มาคอมเมนต์ ขึ้นเตตัสซ้ำไปก็ซ้ำมาน่าเบื่อชะมัด อืม...........เด๋วก่อนนะเวลาเล่นเฟสเราทำไรบ้างหว่า เอิ่ม...สำหรับเราอะนะตอนที่เล่นเฟสอะส่วนมากก็จะกดไลท์คนนู้น คนนี้ใช่ม้า หรือไม่ก็โพสนู้นนี่ ขึ้นเตตัสนั้นนี่ บอกว่าเราอยู๋นี้ตอนนี้เปงไงรุสึกไรอยู่ ประมาณว่า เฮ้!!! ฉานอยู่ตรงนี้นะ อะไรแบบนี่ เหมือนคนขี้เหงาเลยแฮะ

แต่เราว่าเราก็เหงาจริงแหละ ก็เราพึ่งจบม.6มานี่นา จบม.6แล้วทำไมถึงเหงาอะหรอก็.................ต้องห่างเพื่อนๆแล้วนี่จะไม่เหงาได้ไงจากที่เคยเจอหน้ากันทุกๆวัน(สำหรับเด็กหอ) หรือไม่ก็เจอกันทุกจันถึงศุก มีเรื่องมาคุยเมาท์มอยกันทุกวัน มีเสียงหัวเราะทุกวัน มีอะไรแปลกๆฮาๆ เกิดขึ้นตลอด มีช่วงเวลาที่เจ็บ (เพราะโดนตี) มีช่วงเวลาที่อิ่ม(เพราะมีกินเลี้ยง)มีช่วงเวลาให้กรี๊ดแตก(วันกีฬาสี)มีช่วงเวลาแห่งน้ำตา(เมื่อรุว่าเรากำลังจะจากกัน)และอีกมากมายไม่ว่าจะเปนเวลาไหนๆสิ่งเหล่านั้นมันคงจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยเวลาแค่ 3 ปีหรือ1,095 วันมันจะเกิดเปนช่วงเวลาต่างๆให้คนเราใด้จดจำกันมากขนาดนี้ จะเกิดมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ได้มากขนาดนี้ จะเกิดเปน Spirith รุ่น10 ได้ จะสร้างประวัติศาสตร์ให้กับ โรงเรียนได้ (เป็นรุ่นที่จบเยอะที่สุดในประวัติศาสตร์ โรงเรียน ท่าอิฐ) รุมั๊ยถ้าใครมาถามว่าหนูๆๆหนูจบม.6จากที่ไหนจ๊ะ  เราจะตอบอย่างไม่อายใครเลยว่าเราจบมาจากโรงเรียนท่าอิฐศึกษาเพราะโรงเรียนนี้ให้อะไรกับเราเยอะมากให้ทั้งความรู้ด้านสามัญเพื่อให้เรามีความรู้ในการดำเนินชีวิตในโลกดุนยา และให้ความรู้เราในด้านศาสนาเพื่อให้เราไม่ถูกโลกดุนยานี้ล่อลวงให้เราใช้ชีวิต

โรงเรียนท่าอิฐศึกษา

ในโลกดุนยาได้ด้วยวิชาการความรู้ที่เราเรียนมาและในขณะเดียวกันก็ยังสอนให้เราไม่ถูกความสุขความสบายในโลกดุนยานี้ล่อลวงให้เราอยู่ในแนวทางของศาสนามีหลักศรัทธาที่ดี ดี ดี อีกด้วย และก็ยังเพื่อนอีกทุกๆคนเป็นเพื่อนที่ดีมากกกกกกกกสำหรับเรา มีไรก็คอยเตือนห่วงใยกันโคดๆๆ ไม่สบายใจอะไรก็มีเจ้าพวกนี้แหละที่คอยดูแลเอาใจใส่ พวกครูๆก็น่ารักกันซะเป็นกันเองสุดๆอะ ยิ่งพ่อ(ครูบุร)เรานะน่ารักมากเลย เปนห่วงเปนใยลูกเสมอแม้ว่าตัวจะอยู่ห่างไกลแค่ไหน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันคงจะเปนอดีตไปแล้วอะ แต่มันคงเปนอดีตที่น่าจดจำนะเราว่า ถ้าเราเปรียบว่าความทรงจำแต่งละเรื่องราวเป็นเหมือนกับรูปถ่ายแต่ละใบที่ถูกเก็บอยู่ในอัลบ้มอย่างดีแล้วอะนะ เราว่ารูปถ่ายที่เปนความทรงจำของพวกเราเหล่าSpirit รุ่น10ทุกคนคงเปนเหมือนอั้ลบั้มรูปเล่มหนาๆๆหลายๆเล่มที่เรียงอยู่บนชั้นอย่างดีเลยละเพราะแต่ละเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันเป็นสิ่งที่วิเศษมากเลยนี่นา .....................